FS goes EMG

Een EMG zit in een klein hoekje. Althans, zo leek het toen ik eerder dit jaar met veel te hoge snelheid de bebouwde kom in reed. Meer dan 50 km/u te hard volgens de politie. Talloze bezwaarschriften en een hoorzitting later is het CBR onverbiddelijk: ik moet deelnemen aan hun EMG. Kosten: 792 euro en 3 vrije dagen. Of, als je pech hebt 4: er is namelijk ook een intakegesprek dat in mijn geval midden op de dag was gepland.
Het CBR stelt zich onverbiddelijk op. Dat blijkt ook wel uit de toonzetting in al hun correspondentie. Al in de eerste brief wordt duidelijk gemaakt dat het eigenlijk geen zin heeft bezwaar aan te tekenen. Een lijst met voorbeelden volgt, waarin de meest gebruikte smoezen staan.
Je krijgt eenmalig de kans om aan te geven wanneer je vakantie of andere verhinderingen gepland hebt. Zodra je het cursusgeld hebt overgemaakt krijg je bericht dat je zo spoedig mogelijk wordt ingepland. Daar gingen in mijn geval nog ruim 3 maanden overheen voordat er eindelijk duidelijk was wanneer de cursus zou gaan plaatsvinden.
De EMG cursus wordt gegeven door Novadic/Kentron. Juist, die van de verslavingszorg. Het duurt dus 3 dagen en wordt door een zogenaamd intakegesprek vooraf gegaan. Een hoop stoere taal in de correspondentie en nog stoerdere taal in de kranten doet vermoeden dat je in een soort heropvoedingskamp terecht komt. Maar is dat ook zo?

Intakegesprek

Op een druilerige maandagmiddag moet ik me melden bij een kantoor van Novadic. Na eerst bij het verkeerde loket te zijn geweest (de methadon verstrekking) kom ik terecht in een stoffige wachtruimte. Ik word vrijwel gelijk opgehaald door Astrid, een vriendelijk ogende vrouw van een jaar of 50. Ze neemt me mee naar een kamer en vraagt of ik wat wil drinken.
Astrid stelt zich voor als een freelance cursusleidster die haar werk in opdracht van het CBR doet.
Helemaal klaar voor een kruisverhoor wacht ik op de eerste vraag. Hoe ik heet, of ik getrouwd ben, kinderen heb. Opleidingsniveau, werk … Het standaard rijtje gegevens.
Dan komt de vraag wat er eigenlijk is gebeurd. Alsof het je moeder is die je gerust probeert te stellen. Nadat ik mijn versie van het verhaal heb verteld vraagt ze wat ik van mijn rijstijl vind. En of ik altijd zo rijd. Er ontstaat een goed gesprek over rijgedrag, omstandigheden en nuanceringen. Af en toe checkt ze mijn verhaal met een korte versie die ze van het CBR heeft gekregen. Als ze al meer weet dan ik, dan laat ze dat niet blijken.
Astrid legt nog even uit waarom de EMG door Novadic/Kentron wordt uitgevoerd. De EMG is ontstaan uit de EMA, de cursus voor mensen die met alcohol achter het stuur zijn betrapt. Alcohol in het verkeer valt onder verslavingszorg en vandaar dat de EMG ook door verslavingszorg wordt gegeven. Astrid is het met me eens als ik zeg dat ik dat toch vreemd vind. Ze schaart het onder gemakzucht van het CBR.
30 minuten later sta ik al weer buiten. Ik ben niet veel wijzer geworden en Astrid weet weer wat voor vlees ze in de kuip heeft. Wat ik wel weet, is dat het geen al te strenge cursus gaat worden. Ik zie Astrid nog niet met ijzeren vuist een heropvoedingskamp runnen…

Cursusdag 1

Ik vertrek ruim op tijd. Als je 10 minuten te laat bent om wat voor reden dan ook, dan kun je de hele dag opnieuw doen (en betalen). Alleen bij aantoonbare overmacht is er wat coulance. Een cursusdag begint om 9:30 en duurt officieel tot 16:30, al heeft onze groep het nooit later gemaakt dan 15:30.
In de wachtruimte zitten zo’n 10 mannen van verschillende leeftijden. Er hangt een typisch en wat ongemakkelijk sfeertje. Iedereen vraagt zich af wat er te wachten staat.
Netjes op tijd begint de cursus dan toch echt. In een standaard vergaderzaaltje met tafels in carréopstelling, een beamer en de onvermijdelijke flip-overs. De ochtend en een deel van de middag worden in beslag genomen door een soort voorstellingsrondje. Wie ben je, hoe oud ben je en waarvoor zit je hier eigenlijk? Het lijkt een beetje op de AA. Ik ben <Jan de Vries> en ik ben een verkeershufter. Ergens kan ik er de humor wel van inzien.
Tijdens het voorstellingsrondje wordt me wel duidelijk wat het hoofddoel van de cursus is: bewustwording van je eigen verkeersgedrag. Niet om mezelf boven de rest te plaatsen, maar ík weet wel waarom ik daar zit. Ik heb te hard gereden, veel te hard. Regels zijn regels en ik onderga mijn “straf” wel. Over straf gesproken: op pagina 1 van je cursusmap staat dat je de EMG vooral niet als straf moet zien… maar dat terzijde.
Terug naar het hoofddoel: bewustwording. Want van de 11 deelnemers zijn er misschien 4 voor rede vatbaar. De overige 7 deelnemers hebben naar eigen zeggen niets verkeerd gedaan. Een voorbeeld dat prima illustreert hoe de gemiddelde EMG bezoeker zijn overtreding bagatelliseert:
Iemand beweert buiten de bebouwde kom een aanrijding te hebben veroorzaakt tijdens een inhaalmanoeuvre. Hij zegt dat er alleen wat blikschade was en dat hij er niets aan kon doen. Hij kon niet goed zien wat er voor zijn voorligger reed en moest dus wel wat naar links om er omheen te kunnen kijken. Zijn tegenligger reed gewoon veel te ver naar het midden en DAT is oorzaak van de aanrijding. De tegenpartij had er alle begrip voor en zou hebben gezegd dat zoiets kan gebeuren.
Het verhaal van de politie is net even anders: De man was aan het bumperkleven waardoor hij inderdaad geen goed zicht op de weg had. Hij is naar links uitgeweken om beter zicht te krijgen en is daarbij dik op de andere weghelft terecht gekomen waar hij frontaal op een tegenligger is gebotst. Allebei de auto’s total loss en de tegenpartij moest met een gebroken voet uit zijn auto gezaagd worden.
Er is ook iemand die dronken op de vlucht is geslagen voor de politie en daarbij rotondes voor kruisingen aan heeft gezien. Uiteindelijk is hij in de berm tot stilstand gekomen. Op de vraag van Astrid wat hij daar zelf nou eigenlijk van vindt, antwoordt hij “tja, zo rij ik eigenlijk altijd naar huis, alleen omdat ik achterna werd gezeten kon ik me niet zo goed concentreren en raakte ik van de weg”. En dat zegt dan iemand die zijn rijbewijs nu al voor de tweede keer kwijt is in 2 jaar. Hij is 21…
Gelukkig is er ook een handjevol mensen dat wel inziet dat ze verkeerd zaten. Ik reed met meer dan 100 km/u de bebouwde kom in, vlak achter een motorrijder die me net daarvoor – in mijn optiek – had afgesneden. Hij werd ook aangehouden en bij de EMG zitten we gebroederlijk naast elkaar. Een realistische jongen, die ook wel weet dat hij verkeerd bezig was.
Dan nog een wat oudere man die wat tijdwinst dacht te boeken door over het fietspad te rijden en vervolgens wat extra gas geeft “omdat die audi a6 zo dicht op me reed”. Helaas voor hem was dat een video surveillance wagen van de klpd.
De rest van de middag wordt ingevuld met een wat suf overkomend kennisquizje. Vragen in de strekking van “Op welk type weg in Nederland gebeuren de minste dodelijke ongevallen”. Er wordt wat lacherig over gedaan, zoals je mag verwachten van een groepje mensen dat tegen hun zin in dit soort kinderachtige dingen moet doen.
Maar als vervolgens de vragen doorgenomen worden, ontstaan er levendige discussies. Het juiste antwoord op eerder genoemde vraag is “wegen waar je 120 mag”. Dus niet in een 30 km zone, of binnen de bebouwde kom. Dat roept vragen op en zelfs de meest hardnekkige ontkenners doen mee met de discussie.
Ruim een uur voor de officiële eindtijd vindt Astrid het wel mooi geweest. Iedereen kan naar huis.

Cursusdag 2

Deze dag staat me al een stuk minder helder voor de geest. Iedereen is op tijd en de sfeer is een stuk relaxter dan de eerste dag.
Na een informeel rondje “hoe is het nou, hoe ben je hiernaartoe gekomen, rustig gereden allemaal?” gaat Astrid over tot de orde van de dag. Cursusmap erbij en door met de volgende “opdracht”. Het tempo ligt laag. Geen haast, veel koffie, veel discussie. Dit keer gaat het over de voor- en nadelen van je lompe rijdgedrag. In een tabel kun je steeds aangeven wat het voor jou betekent, gevaarlijk gedrag en vervolgens hetzelfde voor veilig gedrag. Je zou denken dat het inkoppertjes zijn en dat niemand het serieus gaat invullen, maar toch is bijna iedereen er druk mee bezig. Zo gaat het eigenlijk bij elke opdracht. Wat weerstand, wat gelach en vervolgens het besef dat je er nou eenmaal toch zit en dus net zo goed maar mee kunt doen.
Naarmate de groep elkaar beter leert kennen worden de deelnemers ook eerlijker. “Ja ik weet ook wel dat ik fout zat met die tegenligger, maar dat ga ik toch niet meteen toegeven hier?” en zo durft zelfs de grootste brokkenpiloot toe te geven dat hij wel in de gaten had dat het flink mis was. Maar zijn eerste reactie was gewoon net doen alsof er niets aan de hand is.
De middag wordt opgevuld met wat belerende wegmisbruikers filmpjes, rechtstreeks van het programma overgenomen. Dat levert de leukste discussies op, omdat hier ook ineens een heel andere insteek wordt gekozen door cursusleidster Astrid. Op een filmpje is te zien hoe de bestuurder van een Golf het wel heel bont maakt door op allerlei B-wegen met druk verkeer links en rechts in te halen. Het gaat steeds net goed. Als de groep om een mening wordt gevraagd gaat iedereen voor het voor de hand liggende antwoord: wat een aso, zoiets doe je toch niet? En net als je denkt, dat is precies wat ze wil horen, vraagt ze of we dan echt niets positiefs kunnen ontdekken aan de chauffeur in kwestie. Na lang aarzelen opper ik dat de man eigenlijk best wel goed met zijn auto om kan gaan, de situaties steeds juist in weet te schatten. Eigenlijk een goede chauffeur dus. Wat een mooi bruggetje is naar een stukje theorie over kwaliteiten en valkuilen. Het inzicht dat een kwaliteit onder bepaalde omstandigheden een valkuil kan worden. Goede beheersing van je voertuig kan je onder bepaalde omstandigheden een roekeloze chauffeur maken. Voor de meeste deelnemers een eye-opener, want zo zou je kunnen stellen dat je overtreding voortkomt uit een bepaalde kwaliteit.
Ook dag 2 eindigt een stuk vroeger dan officieel gepland.

Cursusdag 3

De laatste dag staat in het teken van terugkijken op de andere dagen. Wat heb je geleerd, is er al verandering in je rijgedrag en meer van dat soort vragen. Er worden nog wat dilemma’s behandeld. Zoals, wat zou je doen als je een belangrijke afspraak hebt en je dreigt te laat te komen? Bel je dat je later bent? Of ga je extra gas geven omdat te laat komen geen optie is? Ook dat levert weer de nodige discussie op. Daar draait de cursus om. Discussie.
’s Middags ontstaat spontaan het plan om met z’n allen wat te eten bij een nabij gelegen restaurant. Best gezellig eigenlijk en je hoort er weer wat meer over de achtergronden van de deelnemers.
De laatste opdracht klinkt eenvoudig. Schrijf een brief aan jezelf. Over een paar maanden wordt die brief aan jezelf verstuurd. Wat heb je geleerd, wat wil je veranderen, hoe wil je in de toekomst omgaan met je rijgedrag. Klinkt allemaal soft, maar na 3 dagen ben je er wel aan gewend. Iedereen is druk aan het schrijven. Als de laatste deelnemer klaar is, vraagt Astrid of iemand zijn brief wil voorlezen. En dan gebeurt er iets dat ik niet had verwacht. Iedereen staat min of meer te trappelen om zijn verhaal voor te lezen. En zonder uitzondering zijn het oprechte verhalen en voornemens. Oprecht, omdat je niet mee hóéft te doen en je alleen jezelf voor de gek houdt als je er niets van meent. Het is niet alsof je “zakt” voor je cursus als je het allemaal niet meent. Iedereen weet dat en toch doen ze mee, zelfs die stoere Marokkaan die de hele cursus al net doet alsof het hem allemaal geen zak interesseert.
Ik ben ook eerlijk in mijn brief. Heb ik wat geleerd? Ach, niets nieuws eigenlijk, maar toch interessant om meegemaakt te hebben. Wat ik wil bereiken? Me niet meer zo te laten opfokken door andere weggebruikers. Ik denk niet dat ik nooit meer een bekeuring voor te hard rijden zal krijgen, ik rijd nou eenmaal graag door, cursus of geen cursus. Maar dat er grenzen zijn is duidelijk.

Conclusie

Een EMG krijg je niet zomaar, maar het kan je zomaar overkomen als je niet oplet. Het levert de nodige stress op als je zo’n aangetekende brief ontvangt. Het overvalt je en mijn cursusgenoten beaamden dat allemaal. De stress van het niet weten waar je aan toe bent. Achteraf klinkt dat stom, maar vooraf ervaar je het wel zo.
Naast de vaak torenhoge boete betaal je een nog hoger bedrag aan cursusgeld. Dat voelt als een straf en hoewel het CBR je graag anders wil doen geloven, is het natuurlijk weldegelijk een straf.
Bijna 800 euro voor 3 dagen aanwezig zijn bij een soort soft skill cursus is nogal wat geld. Zeker als je weet dat er gemiddeld 12 mensen zijn. 9600 euro is vast niet alleen het salaris van Astrid, de “huur” van het zaaltje en het cursusmateriaal, wat niet veel meer is dan een mapje met wat opdrachten, en de “gratis” koffie en thee.
800 euro is gewoon heel veel geld en ik zou het nooit vrijwillig uitgeven aan een dergelijke cursus.
Is het nuttig? Tja. Je bent er 3 dagen bewust mee bezig. Ik heb zelf geleerd dat “die eikel van een motorrijder” helemaal geen eikel is, maar een realistische kerel die mij op zijn beurt niets kwalijk neemt. Ik ben in de maanden tijdens de cursus voorzichtiger gaan rijden. De brief viel op een dag in de bus en het was leuk om terug te lezen. Het triggert je nog een keer om een beetje op te letten.
Maar na verloop van tijd vervagen je voornemens. Oude patronen keren toch weer terug. Ik rijd graag vlot door. Maar toch is er iets veranderd. Het gaat niet meer ten koste van andere weggebruikers. Geen gekleef, geen gevloek als de auto voor je niet doorrijdt, maar gewoon berusting en de wetenschap dat je echt niet eerder thuis bent door steeds kleine stukjes veel te hard te rijden.
Ja, het was duur. Ja, het was zonde van het geld. Ja, het is naïef om te denken dat EMG cursisten niet meer de fout in gaan. En ja, toch steek je er wat van op, hoe “hufterig” je ook mag zijn. En daarmee wil graag mijn betoog afsluiten: het woord verkeershufter, dat te pas en te onpas wordt gebruikt in de media. Daar stoor ik me wel aan. Het werkt stigmatiserend en het onbegrip druipt er vanaf. Er schuilt een verkeershufter in ons allemaal en mocht de dag ooit komen dat er een uitnodiging van het CBR op je deurmat valt, dan weet je wat ik bedoel.

“Op welk type weg in Nederland gebeuren de minste dodelijke ongevallen”.

Het juiste antwoord op eerder genoemde vraag is “wegen waar je 120 mag”. Dus niet in een 30 km zone, of binnen de bebouwde kom.

De man was aan het bumperkleven waardoor hij inderdaad geen goed zicht op de weg had. Hij is naar links uitgeweken om beter zicht te krijgen en is daarbij dik op de andere weghelft terecht gekomen waar hij frontaal op een tegenligger is gebotst. Allebei de auto’s total loss en de tegenpartij moest met een gebroken voet uit zijn auto gezaagd worden.

2. Betrokkene komt niet in aanmerking voor de Educatieve Maatregel Gedrag en verkeer indien:
a. hij een ongeval heeft veroorzaakt waardoor een ander is gedood of waardoor een ander zwaar lichamelijk letsel is toegebracht,

zwaar lichamelijk letsel valt

En dat van die dodelijke ongevallen, daar sta ik van te kijken.

Ik doelde op de cursusvraag waar de minste dodelijke ongevallen plaatsvinden. Er werd gezegd op de snelweg, maar uit het linkje van geelhoed blijkt dat het in 30 km zones is.

Het juiste antwoord op eerder genoemde vraag is “wegen waar je 120 mag”. Dus niet in een 30 km zone, of binnen de bebouwde kom.


Ik denk dat die cursusleiders blij zijn dat ik daar niet langs hoef. Voor de kandidaten die dat wel moeten uitprinten

Bij hem zaten er twee mensen in de groep die elkaar na een ruzie van de weg hadden proberen te rijden. Die zijn in die 3 dagen toch geen vrienden geworden

tsja zo'n cursus lijkt mij echt iets voor meneer Geelhoed ( vrijwillig dan )

"Betaal mee! Stuur feitelijk op EMG"

mij drukker maak over het misbruik van statistieken hier op FS. Dus misschien moet een ander dat dan maar doen.

OT: Interessant verhaal. Wel 'opvallend' dat het je wel beinvloed heeft.

Ik hoor een inzamelingstopic aankomen: "Betaal mee! Stuur feitelijk op EMG"

Ik hoor een inzamelingstopic aankomen: "Betaal mee! Stuur feitelijk op EMG"

Hoewel ik best bij zou willen dragen wil ik dat de cursusleider niet aandoen, dat is gewoon onmenselijk.

Betrokkene verleent onder meer niet de vereiste medewerking aan de educatieve maatregel indien hij: ... d. tijdens de cursus op andere wijze het groepsproces verstoort.

Probleem is dat ik de SWOV/VVN/ANWB/OM uitleg van de cijfers "aanhang"

Alhoewel ANWB de controles op de A2 ook onzin vond

één keer gezien met 121 bij een 90+werkzaamheden bordje op een stuk snelweg bibeko is genoeg he

Hetzelfde als een Groenlinkser die de onderzoeken van Greenpeace, Milieudefensie, Milieufederaties, Fietsersbond, Natuurmonumenten aanhangt....

Staat inmiddels ook op de FrontPage.

Blijf het een belachelijke zaak vinden, dat hele EMG

Het ergste vind ik dat 1 agent, die 's morgens met zijn goede been uit het verkeerde bed gestapt is, kan beslissen dat jij een EMG moet ondergaan.

Modelvorming == aannames. Blijf erbij: Je kan een ongevalskans niet afleiden aan een snelheid of limiet.

A2@70 in Maastricht

Ik vond het andere EMG-verhaal van vandaag ook wel aardig.

3 dagen naar standaard psychologische 'hoe voel je je nu' en 'wat denk je er nu zelf van' bullshit luisteren

Welke bedoel je? Ben wel benieuwd hoe anderen dit beleven

Doe daar ook maar 50...

Het is een feit dat teer zich in de longen ophoopt. Het is geen feit dat als je structureel 10 km harder dan een limiet gaat jezelf te pletter rijdt.