Waarom is een land met zoveel technologie niet in staat te gaan vaccineren en veel andere landen wel?

Wat gaat er toch fout hier?

We zitten al 9 maanden in deze situatie, dan maken 2 of 3 weken extra ook geen reet meer uit.

Je zou maar een restaurant hebben en de huur loopt gewoon door

Hopelijk heeft 60/70% zich dan voor oktober/november laten vaccineren

‘Ik ben dit jaar beginnen te snappen wat Chinezen met westerse arrogantie bedoelen’

China-correspondent Leen Vervaeke zei het op een gegeven moment maar zo expliciet mogelijk: Nederland, jullie zijn te laks met het coronavirus. Negen maanden later is ze nog steeds kritisch. Een terugblik op 2020.
Nick de Jager28 december 2020, 10:57
China-correspondent Leen Vervaeke in Wuhan. 'Het virus was zich duidelijk aan het verspreiden, en de Nederlandse politiek en media dachten nog steeds dat het wel goed zou komen door te stoppen met handen schudden.'

Dat Chinezen slechts in minderheid christelijk zijn, maakt voor jongeren in Beijing weinig uit: die grijpen ‘elke gelegenheid aan om een feestje te vieren’. Dus gingen velen in de Chinese hoofdstad deze Kerst gezellig uit eten. Ook de jaarwisseling op 31 december wordt in Beijing gevierd, ‘al stelt dat weinig voor in vergelijking met Chinees Nieuwjaar’, zegt correspondent Leen Vervaeke.

Wat scheelt in Beijing: covid-19 is geen reden om binnen te blijven. Het land waar het coronavirus vorig jaar voor het eerst op de mens oversprong en zich verspreidde, meldt een jaar later bijna geen besmettingen meer. Al blijft China waakzaam: afgelopen week werden in Beijing negen infecties vastgesteld, na zes maanden zonder besmettingen. Dat leidde meteen tot extra maatregelen. ‘Beijingers moeten zich nu laten testen voor ze gaan reizen en mensen die in de buurt zijn geweest van die negen geïnfecteerden worden allemaal getest. De autoriteiten zitten er meteen weer bovenop.’
Zijn er nog generieke maatregelen voor alle Chinezen?

‘Twee. Je moet een mondkapje dragen en een QR-code scannen bij bezoek aan een winkel, horeca of openbaar gebouw, zodat je locatie kan worden bijgehouden. Als er ergens een nieuwe uitbraak is, kan de overheid meteen achterhalen wie daar is geweest. Verder is in het straatbeeld weinig meer van het virus te merken.’
Is dat gek voor jou? Europa tijdens de feestdagen in lockdown en jij kan je in China, waar het virus uitbrak, vrij bewegen?

‘Uiteraard. Ik denk dat heel veel buitenlanders hier een dubbel gevoel hebben. Wij kunnen nu feestvieren, maar dat is pijnlijk als jouw familie en vrienden dat niet kunnen. En ik zou nu ook liever bij mijn familie in België zijn.’
Laten we even teruggaan naar het begin van dit jaar. Jij was in Wuhan tijdens die hele heftige lockdown eind januari. Hoe kijk jij daarop terug?

‘Met gemengde gevoelens. Ik ben heel trots op de stukken die ik daar geschreven heb. We wisten nog heel weinig over het virus, er was vooral heel veel onzekerheid. Maar uit die stukken kwamen toch veel factoren naar boven die lieten zien waarom het in Wuhan zo misging.’

‘Maar aan die trots zit ook een zekere frustratie verbonden. Ik heb hele verontrustende dingen geschreven, maar die leken niet aan te komen in Nederland. Toen het virus eenmaal in Europa was, bleef iedereen heel laconiek. Daar houd ik soms een wrang gevoel aan over.’
Valt dat jezelf aan te rekenen? Voor veel mensen is buitenlands nieuws toch een beetje een ver-van-mijn-bedshow.

‘Dat klopt. Maar tegelijkertijd hoop je dat op bepaalde niveaus, in de overheid, daar anders mee omgegaan wordt. Je vroeg mij voor het interview mijn belangrijkste stuk van dit jaar uit te kiezen. Ik ga dan niet voor de reportages uit Wuhan. Ik ga voor de aflevering van Bellen met… op 11 maart, twee dagen voor de Nederlandse regering serieuze maatregelen ging invoeren. De titel van dat stuk: Nederland is laks in de bestrijding van het virus.

‘Journalisten zijn gewend om heel feitelijk te beschrijven wat er aan de hand is. Om onszelf niet in het stuk op te voeren, en niet onze mening te geven. Dit was compleet het tegenovergestelde. Mijn telefoongesprek met Stieven Ramdharie was een soort j’accuse naar de Nederlandse overheid.

‘Ik heb erg getwijfeld of ik dat moest doen. Het gaat eigenlijk tegen mijn journalistieke principes in. Maar ik had het gevoel dat Nederland op een complete ramp aan het afstevenen was. Het virus was zich duidelijk aan het verspreiden, en de Nederlandse politiek en media dachten nog steeds dat het wel goed zou komen door te stoppen met handen schudden. Ik wist uit Wuhan wat er kon gebeuren en probeerde te waarschuwen: trap op dat rempedaal, we gaan tegen een muur crashen.

‘Achteraf ben ik heel blij dat ik dat heb gedaan. Dat stuk is de meest gelezen aflevering van Bellen met… ooit geworden. Ik weet niet of mijn uitspraken een directe impact hebben gehad, maar in ieder geval zijn kort daarna maatregelen genomen. Ik denk dan toch een klein steentje te hebben bijgedragen.’
Heeft dat jouw idee over de rol van een journalist veranderd? Dat je af en toe aan die handrem moet trekken?

‘Ik zou het in uitzonderlijke omstandigheden, zoals deze, zo weer doen. Sneller zelfs.’
Kerst 2020 in Beijing. Chinezen zijn waakzaam, maar hoeven niet meer binnen te blijven. ‘Voor mij is het duidelijk dat Europa veel kan leren van de aanpak in China en de omringende landen', aldus Vervaeke.Beeld Reuters
Jij hebt de strenge maatregelen zelf flink gevoeld, stipte voormalig Italië-correspondent Jarl van der Ploeg vrijdag al aan in de terugblik met hem. Hoe lang heb jij in totaal in quarantaine gezeten?

‘Drie keer twee weken, 42 dagen in totaal. Ik begrijp dat veel mensen in Nederland zich niet aan quarantainevoorschriften houden. Hier is het veel strenger: je komt al in de problemen zodra je een voet buiten de deur steekt. Maar ik vond dat eigenlijk wel overzichtelijk. Het is een kwestie van aftellen. Je weet van te voren: veertien dagen binnen en dan is het klaar. Je wordt ook beloond voor je inspanning, want na je quarantaine kun je je normale leven weer oppakken. De opeenvolging van halve en hele lockdowns in Europa lijkt me lastiger.

‘De gewone Chinezen hebben mij ook wel geïnspireerd. Ik denk dat 2020 voor iedereen een mentale beproeving geweest. We kwamen er op een zeker moment achter dat de overlijdenskans door het coronavirus voor veel individuen niet heel groot is. De maatregelen dienen vooral een collectief doel: de druk op ziekenhuizen in bedwang houden en het beschermen van ouderen. Covid-19 werd daarmee naast een fysieke, vooral een psychische uitdaging. Hoe kan ik mij aanpassen aan de maatregelen, zonder dat het mijn gemoedstoestand te zwaar raakt?

‘In China zag je dat mensen in getroffen sectoren, zoals het toerisme, heel snel op zoek gingen naar een andere baan. Tijdens de lockdowns werden systemen opgetuigd om eten bij mensen te brengen die zelf niet naar buiten konden. Die mentaliteit werkte aanstekelijk. Het hielp om te denken: ik moet mij sterk houden tijdens die quarantaines. Niet focussen op de dingen die niet mogen, maar juist op de dingen die wel kunnen.

‘Waarschijnlijk heeft die Chinese manier van denken te maken met het woelige recente verleden. De Culturele Revolutie, de overgang van communisme van kapitalisme, de eerdere ervaringen met Sars: mensen hier zijn zich ervan bewust dat alles van de ene op de andere dag kan veranderen. Je moet je snel kunnen aanpassen, omdat je anders achterblijft. Dat besef leeft in Europa veel minder.’
Heeft dat ook te maken met de volksaard? Er leeft in Europa het idee dat de strenge Chinese maatregelen hier niet kunnen werken.

‘Ik vind het gevaarlijk om in termen van volksaard te denken. Chinezen zijn op veel vlakken niet volgzamer dan Europeanen. Toen de lockdown in Wuhan werd afgekondigd, probeerden veel mensen de stad te ontvluchten. Wat wel compleet anders is in China, is het politieke systeem. De overheid hier heeft er geen problemen mee om zo’n lockdown af te dwingen met wegblokkades, zware controles en strenge straffen. Uiteraard zijn mensen dan volgzaam.

‘De discussie over de voor- en nadelen van de Aziatische aanpak wordt volgens mij in Nederland niet helemaal eerlijk gevoerd. In commentaren lees je voortdurend dat zulke maatregelen in een open democratie niet kunnen. Draconische maatregelen horen bij een autoritaire staat als China, klinkt het dan meewarig. Maar Taiwan, Zuid-Korea, Australië en Nieuw-Zeeland hanteren dezelfde aanpak. Zijn dat geen democratieën meer? Jawel, hoor ik dan, maar dat zijn eilanden of schiereilanden. Alsof je reisrestricties alleen op een eiland kunt toepassen.

‘Voor mij is het duidelijk dat Europa veel kan leren van de aanpak in China en de omringende landen . Er zijn honderden keren minder doden gevallen, de economie heeft minder schade opgelopen en uiteindelijk zullen de meeste mensen er waarschijnlijk minder lang in lockdown hebben gezeten. Maar die boodschap is heel lastig over te brengen. Het lijkt soms alsof we in een andere werkelijkheid leven.’
Hoe komt dat, denk je?

‘Het zal een combinatie van factoren zijn. De berichtgeving over de Aziatische successen wordt gedomineerd door berichtgeving uit China. Daar loop je tegen het politieke systeem aan, en tegen het wantrouwen over de cijfers. Dat haalt de bereidheid weg om naar andere landen in Azië te kijken. Het is ook ver weg, en mensen hebben allerlei misvattingen over de Aziatische volksaard. Nederland vergelijkt zich liever met Duitsland of Frankrijk.

‘Maar eerlijk gezegd: ik denk dat het ook een vorm van westerse arrogantie is. Die term hoor je in China regelmatig, en ik nam die vroeger nooit zo serieus. Maar dit jaar ben ik wel beginnen te snappen wat de Chinezen daarmee bedoelen. Het slechter doen dan de ander, en zeggen dat het komt omdat je beter bent. Zeggen dat het komt omdat je de vrijheid hoger in het vaandel draagt. Maar ondertussen met Kerst in lockdown zitten, terwijl in een hoop Aziatische landen de mensen vrij kunnen rondlopen.’
Tot slot: wat vond je het beste stuk in de krant in 2020?

‘Ik heb met bewondering de columns en essays van Kustaw Bessems over de Nederlandse corona-aanpak gelezen. Ik vind hem steengoed. Het stuk ‘Luisteren we in de coronacrisis niet naar een te klein groepje deskundigen?’ was voor mij heel herkenbaar. De verklaringen van de Chinese, Taiwanese en Hongkongse instituties voor volksgezondheid weken soms heel sterk af van wat het Nederlandse RIVM zei. Wetenschap wordt verondersteld neutraal te zijn, maar wetenschappers kunnen met dezelfde feiten heel andere klemtonen leggen. Kustaw analyseerde dat probleem op een heel intelligente manier en noemde ook nog oplossingen. Hij is voor mij een van de interessantste stemmen in het Nederlandse coronadebat.’

Ik gok max 40%. Waarschijnlijk veel minder.

Je zou maar te snel willen beginnen met vaccineren en daardoor onnodige fouten maken,

In Duitsland snappen ze er dus helemaal niets van en nemen ze onnodige risico?

Volkskrant schreef:

Mijn tweede nationaliteit wordt Russisch weet ik al wel al, de groeten voor ze #ikdoenietmeermee

‘Met gemengde gevoelens. Ik ben heel trots op de stukken die ik daar geschreven heb. We wisten nog heel weinig over het virus, er was vooral heel veel onzekerheid. Maar uit die stukken kwamen toch veel factoren naar boven die lieten zien waarom het in Wuhan zo misging.’

Er was Europees afgesproken om zondag te beginnen en deze arts ging gelijk aan de slag toen hij het vaccin binnen had.

Ja, en dat gaat ook een verschil maken,

Oh sorry hij doet het niet, wat nu? Loopt u maar door.

R schreef: ‘Met gemengde gevoelens. Ik ben heel trots op de stukken die ik daar geschreven heb. We wisten nog heel weinig over het virus, er was vooral heel veel onzekerheid. Maar uit die stukken kwamen toch veel factoren naar boven die lieten zien waarom het in Wuhan zo misging.’ Misschien dat mevrouw de correspondente ook iets wil zeggen over de journalisten die in het begin informatie publiceerden die de Chinese overheid liever onder de pet hadden gehouden? Waarvoor er bijvoorbeeld nu eentje 4 jaar cel heeft gekregen?

Vier jaar celstraf voor Chinese burgerjournalist na berichtgeving in Wuhan

De 37-jarige burgerjournalist Zhang Zhan is in China veroordeeld tot vier jaar celstraf, meldt haar advocaat maandag. Ze deed bij aanvang van de corona-uitbraak verslag in Wuhan, waar het virus als eerste opdook. De activiste is al sinds mei in hongerstaking.

Volgens de rechter maakt Zhang zich schuldig aan "ruzie zoeken en het veroorzaken van onrust", een aanklacht die in China vaker wordt gebruikt tegen activisten, dissidenten en journalisten. Zhang, een voormalige advocaat, trok aan het begin van de uitbraak naar Wuhan om te berichten over het toen nog onbekende coronavirus. Ze deelde veel livebeelden via sociale media, die daar veel werden bekeken. In mei werd ze gearresteerd. In haar berichtgeving liet Zhang zich kritisch uit over censuur en geheimhouding van de Chinese regering rondom de uitbraak van het destijds nog mysterieuze virus.

Zhang wil hongerstaking volhouden

Eenmaal gearresteerd ging Zhang in hongerstaking, maar kreeg dwangvoeding toegediend via een neussonde. Volgens haar advocaat wil ze de hongerstaking volhouden "tot het bittere einde". De advocaten van Zhang zeggen dat haar gezondheid snel achteruitgaat. "Ze voelt zich mentaal uitgeput. Elke dag is een martelgang voor haar. Ze heeft zelfs hulp nodig om naar de wc te gaan."

Nog meer burgerjournalisten vastgezet
Zhang zei in haar berichtgeving dat China de basisrechten van zijn bevolking schond. Ook roept ze op tot het vrijlaten van andere burgerjournalisten die zijn opgepakt na hun verslaggeving rondom de uitbraak, schrijft The Guardian. Zeker zes andere burgerjournalisten, die verslag deden in Wuhan, zitten nog vast in afwachting van een uitspraak. Fang Bin, die in februari is opgepakt, is vastgezet op een geheime locatie. Hij deelde onder meer videobeelden van een ziekenhuis waar veel mensen overleden tijdens de uitbraak. Twee andere burgers, Chen Mei en Cai Wei, zitten vast in Peking nadat ze gecensureerde informatie op hadden geslagen. Vlogger Chen Qiushi, die ook verslag deed vanuit Wuhan, zit in huisarrest bij zijn ouders.

Hongkongers vervolgd voor vlucht naar Taiwan
Maandag begint ook de vervolging van tien Hongkongers op het vasteland van China, schrijft The Guardian. De burgers zitten vast omdat ze naar Taiwan zouden hebben geprobeerd te vluchten. Twee andere minderjarigen worden later vervolgd. Volgens de advocaten is de familie op het allerlaatste moment ingelicht over de zaak en is het vanwege quarantaineregels niet mogelijk om de vervolging bij te wonen. Ook media mogen niet aanwezig zijn. In het semiautonome Hongkong wordt al maanden gedemonstreerd. De protesten begonnen vanwege een veiligheidswet die het vastzetten en vervolgen van gevangenen op het vasteland in China mogelijk maakt.

Geloof je het zelf?
En dat 4x? Land uit,

Wie weet hoe de wereld eruit had gezien als de Chinezen het beter onder de pet hadden weten te houden.

Brits gemuteerd coronavirus aangetroffen op basisschool in Rotterdam
Nu 11 gevallen in Nederland - OMT komt woensdag bijeen ik zou er geen gras over laten groeien, maar blijkbaar is het ook weer niet zo urgent.
Door: Bas Paternotte , 14:11, 28 december 2020


Er zijn inmiddels 11 gevallen van het Britse gemuteerde coronavirus in Nederland aangetroffen. Vijf daarvan op een basisschool in Rotterdam. Een uitbraak op een basisschool is opmerkelijk. Dat schrijft minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge (CDA) maandag aan de Tweede Kamer.

Tevens is er sprake van 5 gevallen in Amsterdam en 1 in Nijmegen. Het RIVM doet nu extra onderzoek naar de basisschool in Rotterdam. Daarbij worden niet alleen de leraren en leerlingen die besmet zijn onderzocht, maar ook de huishoudens van deze leraren en leerlingen.

Het Outbreak Management Team (OMT) komt woensdag bijeen om de kwestie te bespreken.

Vier jaar celstraf voor Chinese burgerjournalist na berichtgeving in Wuhan

Vijf patiënten met hersentumoren, drie met longkanker. Wie wordt er wel en niet geopereerd?

Volgens het RIVM kost de uitgestelde zorg minstens 50 duizend gezonde levensjaren. Een kaal getal. Chirurgen worstelen steeds vaker met het dilemma: ‘Je opereert een patiënte van 20 met kanker níét, omdat een mevrouw van in de 80 met covid op de ic ligt. Daar is iedereen hier wel een beetje klaar mee.’

Het is middag als een arts-assistent de kamer in snelt van Brigitte Brabers, de planner die al vijftien jaar operatieschema’s indeelt voor chirurgen van het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis (ETZ) in Tilburg.

‘Ik heb een patiënt met een vernauwde halsslagader’, zegt de arts-assistent. ‘En hij móét binnen een week.’ Het gaat zo slecht met haar patiënt dat hij zo snel mogelijk moet worden geopereerd: de man loopt ernstig risico op een herseninfarct.

Even is het stil in de kamer. Brabers kijkt vertwijfeld naar haar computerscherm, met daarop een dichtgeslibd operatieschema. Vanwege corona worden er steeds meer operaties geschrapt. De minister besloot dinsdag om alle planbare zorg te stoppen, maar de chirurgen hier doen al wekenlang niets anders dan slechts levensreddende ingrepen. Met de rest zijn ze allang gestopt.

‘Ik zit he-le-maal vol’, zegt Brabers. ‘Iederéén hier is een spoedgeval. Zeg maar tegen de chirurg dat-ie zelf langs mag komen. Laat hem zelf maar aanwijzen wie eraf kan dan.’

De arts-assistent antwoordt niet. En iedereen in de kamer vraagt het zich af: hoe moet dit? Hoe moet hier een keuze worden gemaakt?

‘Nou’, zegt de arts-assistent gelaten. ‘Ik heb het gemeld. Dan ga ik maar.’

Brabers kijkt haar na. En kijkt nog eens naar haar operatieschema. Ze heeft even geen antwoorden.

Snelle beslissers

Een paar gangen verderop lopen zes artsen en drie managers een zaal binnen, sommigen met hun operatiemuts nog op. Dit is het overleg van de ‘slimme snijders’, zoals ze zichzelf noemen: hier komen de chirurgen van het ziekenhuis bij elkaar. Sinds de eerste coronagolf bepalen ze elke week welke patiënten er ondanks alles geopereerd moeten worden. De Volkskrant kreeg toestemming met hen mee te kijken.

Chirurgen staan bekend als snelle beslissers; wie aan de operatietafel te veel twijfelt, houdt het niet lang vol.

Maar de laatste weken worden hun beslissingen steeds onmogelijker. In de eerste golf gaven ze zich daar nog aan over: toen lag alles plat. Maar nu is de situatie veranderd. Nu begint het te knagen. Er is zo weinig ruimte dat ze moeten kiezen tussen patiënten die vrijwel allemaal levensbedreigende aandoeningen hebben.

‘Wat is erger?’, zegt anesthesioloog Robbert Bremer. ‘Iemand met slokdarmkanker? Of iemand met een hersentumor? Wie opereer je? Zeg het maar.’

Oncologisch kaakchirurg Andy van Veen, vicevoorzitter van de medische staf, begint met het slechte nieuws. ‘We zijn gisteren gekrompen van twaalf naar acht operatiekamers’, zegt hij. ‘Met spoed. We hebben in één middag 54 operaties af moeten zeggen. De corona loopt bij iedereen over de schoenen.’ Het betekent dat het aantal operatie-uren sinds het begin van de crisis inmiddels ruim is gehalveerd: normaal hebben ze twintig ok’s tot hun beschikking.

Door de coronacrisis is er steeds minder personeel om de ok’s te bemannen. Ook moet er na risicovolle operaties een intensivecarebed beschikbaar zijn. Maar ja. Door covid zijn die er dus nauwelijks. En dus zien ze hun hoeveelheid operaties slinken en slinken.

‘Acht ok’s is het absolute minimum’, zegt Van Veen. ‘Maar misschien moeten we binnenkort wel terug naar zes.’

Iedereen zwijgt. ‘Is dat reëel?’, vraagt neurochirurg Bram van der Pol. ‘Wij hebben twintig craniotomieën (operaties van onder meer hersentumoren, red.) in de pijplijn zitten. Die moeten allemaal binnen twee weken worden geopereerd. Dat kan niet stoppen.’

Vrijwel het hele operatieschema staat de komende twee weken vol met kankerpatiënten. ‘Daar kan niks vanaf’, zegt oncologisch chirurg Patricia Jansen. Maar zelfs daarin moet nu al worden geschoven. Een arts somt op welke operaties een of meerdere keren zijn uitgesteld sinds de tweede golf.

Vijf patiënten met hersentumoren.

Drie mensen met longkanker.

Drie patiënten met levensbedreigende vaatproblemen.

Twee patiënten met slokdarmkanker.

‘Daar zitten patiënten bij met tumoren die nijpend zijn’, zegt Tessa Fuhring, hoofd van de ok. ‘Eigenlijk moeten die de dag daarna weer, maar dan kan de volgende patiënt niet doorgaan.’ En zo belanden ze telkens in een eindeloze doorschuifpuzzel van mensen die eigenlijk niet doorgeschoven kunnen worden.

‘De patiënten zonder corona betalen de prijs van de coronazorg’, zegt chirurg Van Veen. ‘Voor iedere oncologische patiënt geldt: later opereren verslechtert de prognose.’

De chirurgen en de anesthesioloog in de kamer ogen monter. Maar wie doorvraagt, merkt hoezeer ze onder druk staan.

‘Ik moest deze week een jonge vader met een grote hersentumor afzeggen’, zegt neurochirurg Bram van der Pol. ‘Hij lag al in het ziekenhuis en op de dag van de operatie bleek dat het niet doorging. Die moet nu thuis een week langer wachten op zijn operatie. Die man heeft twee kleine kinderen. Dat raakt me.’

‘Wij hebben vandaag voor de derde keer een rugoperatie afgezegd bij een patiënt die daar al zes maanden op wacht’, zegt orthopedisch chirurg Carel Diekerhof. ‘Ik heb hem gisteren zelf afgebeld, want de dames van de poli durfden het niet meer. Ik had die man huilend aan de telefoon. Het is ons vak om dat te kunnen, maar ik denk wel steeds vaker: hier ben ik geen dokter voor geworden.’

Vaatchirurg Marnix de Fijter: ‘Ik heb twee keer achter elkaar een operatie aan een vernauwde halsslagader uit moeten stellen door corona’, zegt hij. ‘Met kunst- en vliegwerk heb ik bijna een week later kunnen regelen dat die man vandaag is geopereerd.’ De patiënt liep dagenlang het risico halfzijdig verlamd te raken. ‘Ik vind dat waanzinnig slechte zorg’, zegt De Fijter.

Ranglijsten

Om strijd te voorkomen, bepaalt elke specialist per patiënt binnen hoeveel weken er geopereerd moet worden en met deze informatie worden ranglijsten samengesteld. Maar het blijft dringen. ‘Als er drie traumapatiënten binnenkomen’, zegt floormanager Toke van der Poel, ‘of er moet een blauw aangelopen covidpatiënt ineens naar de ic, dan weet je: daar gáát je bed.’

‘Als die komen, dan heb je geen keuze’, zegt anesthesioloog Bremer. ‘Je kunt ze moeilijk op de parkeerplaats neerzetten.’ En dan zitten ze ook nog eens met een golf aan keizersnedes. ‘Het is negen maanden na de eerste lockdown, hè?’

‘Om zeven uur ’s ochtends begint het gebel al’, zegt Van der Poel. ‘Bijna dagelijks moeten we nu beslissen: wie gaat er op dat ene bedje van de ic dat we krijgen?’

‘Iedereen vecht voor zijn eigen patiënten’, zegt chirurg Jansen.

Toch is de sfeer onder de chirurgen nu misschien wel hechter dan ooit, zeggen ze. ‘We zijn natuurlijk allemaal dokters’, zegt Van Veen. ‘Maar je wil absoluut niet hebben dat je elkaar de maat gaat lopen nemen over de vraag wiens patiënt het meest urgent is.’

Toen corona voor het eerst huishield, trokken sommige chirurgen zich aanvankelijk stilzwijgend terug. ‘De orthopeden, die zag je niet meer’, zegt Van Veen. ‘Iedereen dacht: laat al die nieuwe heupen en knieën maar even zitten. Zij zelf ook. Maar na een paar weken kwamen ze hier met tranen in hun ogen binnen. Ze zeiden: jongens, wij hebben zo ontzettend veel patiënten op de wachtlijst met onhoudbare pijn, kunnen jullie alsjeblieft helpen?’

Het leidde ertoe dat deze patiënten nu ook nog in het schema worden geperst. Chirurg Jansen: ‘Sommigen hebben zelfmoordneigingen vanwege de pijn.’

‘Wij draaien anderhalf keer zoveel diensten als normaal’, zegt anesthesioloog Bremer. ‘Je slaapt weinig, en je vraagt je af: komt hier een einde aan? Waarom houden mensen zich niet aan de coronaregels? Dat hakt er enorm in. Het gaat maar door en door. Je voelt je machteloos omdat je zoveel factoren niet in de hand hebt.’

Ethische discussie

‘Onze anesthesiemedewerkers kunnen echt wel tegen een stootje, maar ik zie ze geregeld op hun tanden bijten, tegen het huilen aan’, zegt hij. ‘Soms moeten ze met een psycholoog praten om te herstellen. En dan denk ik: als zij het al zo zwaar hebben, dan weet je ook hoe het gaat met de wat minder sterke mensen. Die vallen dus uit. Er zijn veel zieken hier. Niet alleen door covid. Mensen zijn gewoon uitgeput. Psychisch overbelast. Ze zijn op. Ik heb er ook last van als ik mensen weer met een betraand gezicht zie lopen na het overlijden van een patiënt. Dat raakt me.’

In Nederland is het tot nu toe niet gekomen tot ‘code zwart’, de triage, de gevreesde selectiemethode waarbij de nood zo hoog is dat covidpatiënten worden geweigerd op de ic, bijvoorbeeld vanwege hun leeftijd. Of hun gezondheidstoestand.

Maar niet kiezen, dat is óók kiezen.

Want de chirurgen in de kamer weten het allemaal: er worden nu kankerpatiënten doorgeschoven die zij zelf nooit zouden hebben doorgeschoven.

‘Ik worstel hier persoonlijk al een tijd mee’, zegt chirurg Van Veen, ‘Ik vraag me steeds vaker af: maken wij wel de goede keuzes? Als je een coronapatiënt van halverwege de 70 binnenkrijgt en hij ligt zeven dagen of langer op de ic, dan weten wij dat je in die tijd vijf patiënten met een hersentumor had kunnen opereren en op dat bed had kunnen leggen. Is dat te rechtvaardigen? Dat begint te schuren. Het is een ethische discussie die de politiek nu niet aandurft. Maar die moet wel een keer worden gevoerd.’

Officieel valt het geschuif nog binnen de normen, zegt hij. ‘Maar we komen op een punt waarbij je bepaalde vormen van zorg niet meer gaat leveren, waardoor patiënten gaan overlijden. Het argument voor dokters om hun eigen zorg nog langer aan de kant te schuiven voor de covidzorg wordt steeds dunner. ’

‘Waar ligt het afkappunt?’, zegt hij. ‘Waar ligt de grens om te zeggen: deze benauwde patiënt gaat wel naar de ic, en deze niet meer? Dat ligt nu niet vast. We moeten nadenken over een meetinstrument, gebaseerd op overlevingskansen en de kwaliteit van leven, om te kunnen kiezen wie we eerst moeten helpen. Dat is een vorm van triage.’

‘Deze keuzes moet de politiek maken’, zegt anesthesioloog Bremer. ‘Je kunt niet van ons verwachten dat wij voor godje gaan spelen.’

Fuhring, hoofd ok: ‘Het probleem is dat patiënten die geen lucht krijgen, altijd acuut zijn. Maar patiënten met een hersentumor hebben uiteindelijk misschien een veel grotere overlevingskans. Als ik het even chargeer: je opereert een patiënte van 20 met kanker níét, omdat daar een mevrouw van in de 80 met covid op de ic ligt. Dat zijn heel heftige keuzes voor dokters. Daar is iedereen hier wel een beetje klaar mee.’

Volgens het RIVM kost de uitgestelde zorg minstens 50 duizend gezonde levensjaren. ‘Dat zijn getallen’, zegt Bremer. ‘Maar in het ziekenhuis voelen wij wat die betekenen.’

Uitgescholden

Een paar gangen verder vertelt ok-planner Brigitte Brabers hoe zij de afgelopen weken de ene na de andere patiënt af moest bellen om operaties af te zeggen.

Ze is uitgescholden. Veel patiënten huilden, sommigen werden woedend. Ze heeft iedereen laten uitrazen en uitgebreid uitgelegd waarom dit niet anders kan. Het was het enige wat ze voor hen kon doen, zegt ze. Sommigen bedankten haar na afloop.

Brabers vertelt over een patiënt, die rustig bleef terwijl ze hem tot vier keer toe moest afzeggen. Nu staat hij voor een vijfde keer gepland, maar ze houdt haar hart vast. ‘Hij zei: mijn koffertje staat er nog.’

Pas de volgende dag zal ze horen dat de man van het koffertje is geopereerd en dat de kritieke vaatpatiënt in het operatieschema staat. Maar er moest een ander voor van de lijst.

Pff

onnodige fouten maken

Acht Duitse zorgkundigen krijgen vijfvoudige dosis coronavaccin toegediend

Acht Duitse zorgkundigen hebben gisteren een vijfvoudige dosis van het coronavaccin toegediend gekregen door een fout bij het preparen van de spuit. Vier van hen zijn met symptomen in het ziekenhuis opgenomen.
NLA 28-12-20, 16:31 Laatste update: 16:32 Bron: Der Spiegel


In Mecklenburg-Voor-Pommeren in het noordoosten van Duitsland hebben acht zorgkundigen gisteren een veel te hoge dosis toegediend gekregen van het coronavaccin. Het gaat om zeven vrouwen en een man, die na de vaccinatie naar huis gestuurd werden. Vier van de acht vertonen griepachtige symptomen en zijn in het ziekenhuis opgenomen. Dat heeft Stefan Kerth (SPD) van de Landraad Vorpommern-Rügen gezegd.

Lees ook
Duitse districten niet gerust op koeling coronavaccins

“Ik betreur het voorval ten zeerste”, aldus Kerth. Hij benadrukt dat het om een geïsoleerd voorval gaat en het om een individuele fout gaat. “Ik wens de getroffenen toe dat er bij hen geen ernstige nevenwerkingen optreden.”

Duitsland is gisteren begonnen met vaccineren.

Je weet dat ze daar al voorlopen op het volgen en onderdrukken van de bevolking?

Acht Duitse zorgkundigen hebben gisteren een vijfvoudige dosis van het coronavaccin toegediend gekregen door een fout bij het preparen van de spuit.

Hoe lang zou het duren voordat het vaccin werkzaam is ?

Iets met 5 dosissen in 1 ampul? Gelukkig is praktijk king en autodidact ook en heb je geen ingewikkelde opleidingen nodig zoals mensen maar denken

En dan zitten ze ook nog eens met een golf aan keizersnedes. ‘Het is negen maanden na de eerste lockdown, hè?

Want de chirurgen in de kamer weten het allemaal: er worden nu kankerpatiënten doorgeschoven die zij zelf nooit zouden hebben doorgeschoven.

cocodee schreef:
Acht Duitse zorgkundigen hebben gisteren een vijfvoudige dosis van het coronavaccin toegediend gekregen door een fout bij het preparen van de spuit.

I rest my case. Kwaliteit vóór haantje de voorste zijn, aub

Het is net als met dat liedje over de stroomuitval in new York en dat er negen maanden later een geboortegolf is.

Het hele ding is dat alles vastgelegd moet worden met een "computerprogramma".

Daarom duurt het zo lang, daar hangt het momenteel op. Je wil niet hebben dat we straks niet éxàct weten wie welke zooi ingespoten heeft gekregen want daar kan je geen vervolgbeleid op bouwen en kunnen die vaccinatiepaspoorten nooit uitgeleverd worden.

Where were you?

Dat liedje bestaat hoor! Where were you?

Ook bijzonder dat ze dat nooit gedaan hebben met de andere vaccinaties.

niet op deze planeet.. of althans niet met dit goddelijke lichaam

goddelijk lichaam

Hoe zit dat hier eigenlijk met de griep?

Phil Kerpen

Europa keurt AstraZeneca-vaccin voorlopig niet goed

Het Verenigd Koninkrijk wil op 4 januari beginnen met de uitrol van het Britse AstraZeneca/Oxford-vaccin, maar op het Europese vasteland is dat nog ondenkbaar. Dat zegt Noël Wathion, de nummer twee van het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA), in de kranten van Mediahuis.

De euforie was nochtans groot toen Pascal Soriot, CEO van AstraZeneca, afgelopen weekend bekendmaakte dat zijn vaccin onder de juiste dosering voor 100 procent zou beschermen tegen een ernstig ziekteverloop van Covid-19. Meteen het sein voor de MRHA, de Britse geneesmiddelenregulator, om het gaspedaal in te duwen. Volgens Britse media zou het vaccin van eigen bodem nog voor Nieuwjaar goedgekeurd worden, met als doel een brede uitrol op 4 januari.

In Europa zullen we meer geduld moeten hebben. "Op dit moment heeft Astra­Zeneca enkele gegevens van haar klinische proeven ingediend bij het EMA", zegt Wathion. "Maar die volstaan zelfs niet om hen een voorwaardelijke handelsvergunning te geven. We hebben nog bijkomende data nodig over de kwaliteit van hun vaccin. En vervolgens moet het bedrijf nog een formele aanvraag indienen. Ook dat is nog niet gebeurd."