Officier van justitie Pieter van Rest maakt zich zorgen over het rijgedrag van agenten bij spoedmeldingen in Groningen. Hij roept de politie op om de wijze waarop agenten de richtlijnen in het verkeer naleven opnieuw te evalueren.

Dat zei Van Rest tijdens de rechtszaak tegen een 28-jarige agent uit Beilen, die vorig jaar februari een ernstig ongeluk veroorzaakte op de Friesestraatweg in Groningen. De politieman reed tussen de 110 en 115 kilometer per uur en schepte de 22-jarige student Remon, die met zijn fiets de weg overstak. Die overleefde ternauwernood, maar hield er een blijvend verlamde rechterarm aan over. De agent bleek zonder licht- en geluidssignalen te hebben gereden.

De agent stelde in de rechtbank dat hij en zijn collega’s dagelijks hard rijden bij spoedmeldingen. Maar volgens de officier van justitie was de alarmering waar de politieman die bewuste avond naar onderweg was, niet urgent genoeg om zo diep het gas in te trappen. Los daarvan reed hij veel harder dan volgens de richtlijnen voor politie is toegestaan. ,,Volgens mij moeten jullie het daar in de organisatie eens goed over hebben.’’
‘Als het werkelijk zo is dat agenten dit vaker doen, móét dat veranderen’

Van Rest gaf openlijk toe dat het verkeersgedrag van agenten in Groningen hem zorgen baart. ,,Laat ik het maar zeggen. Ik vind het zorgelijk om te horen dat dit kennelijk standaard gebeurt.’’ De aanklager zei alle begrip te hebben voor het politievak, waarin in luttele seconden beslissingen moeten worden genomen. ,,Maar hier zijn grenzen overschreden. En als het werkelijk zo is dat agenten dit vaker doen, móét dat veranderen.’’

Hoe hard agenten mogen rijden, is onder meer vastgelegd in een richtlijn voor de hele branche. Bij spoedmeldingen mag er maximaal 40 kilometer harder worden gereden dan is toegestaan. Dat moet gepaard gaan met het voeren van sirenes en alarmlichten. In uitzonderlijke, levensbedreigende situaties mag dat worden losgelaten. Maar nooit mag de verkeersveiligheid in het gedrang komen.

Op die bewuste 7 februari vorig jaar reed de agent met een collega naar een alarmering van twee agenten in nood, die in de wijk Paddepoel een groep jongeren aanspraken wegens overlast. Ze moesten nog anderhalve kilometer rijden, dus leken zwaailampen en geluidssignalen de agent niet nodig. Toch besloot hij wel flink te accelereren. Toen de fietser de kruising bij de Van Goghstraat overstak, klapte hij op de voorruit van de politieauto en werd tientallen meters meegesleurd.
‘Mijn vriendin met twee armen knuffelen. Het kan niet meer’

Hij moest maanden revalideren in een centrum. Af en toe krijgt hij flashbacks van de pijn die hij voelde na de aanrijding. Op indringende wijze vertelde hij in de rechtszaal over hoe ‘alle bejaarden’ in het revalidatiecentrum stopten met eten toen hij naar binnen werd geduwd in een rolstoel. ,,Ik was de enige van mijn leeftijd.’’ Normale dagelijkse dingen zijn hem ontnomen. ,,Een brood snijden, een jas dicht ritsen, mijn vriendin knuffelen met twee armen. Het kan niet meer.

De agent bood geen excuses aan, maar zei het ‘verschrikkelijk te vinden wat er is gebeurd’. ,,Ik doe het nu anders. Ga ik ’s avonds ergens naartoe? Dan zet ik alles aan. Om dit voor te kunnen zijn.’’
‘U had nog harder willen rijden’

Toch moet volgens de officier van justitie de balans worden opgemaakt. ,,De agent heeft dit niet gewild. Tuurlijk niet. Dat is het nare van verkeerszaken, er zijn alleen maar verliezers.’’ Maar volgens hem kan het ongeluk niemand anders worden verweten dan de politieman. ,,113 bleek de ‘eindsnelheid’, omdat het ongeluk gebeurde. U was nog aan het optrekken en wilde harder rijden, terwijl er nog allerlei onoverzichtelijke kruisingen aankwamen. Dat snap ik gewoon niet.’’

Hij eist een taakstraf van 80 uur tegen de agent en een voorwaardelijke rijontzegging van een half jaar. Tot ontzetting van veel mensen in de propvolle rechtszaal bepleitte advocaat Jan Boksem dat beide betrokkenen schuld hadden aan het ongeluk. Van een misdrijf is dan wat hem betreft geen sprake, maar van een overtreding waar lagere straffen op staan. De rechtbank doet 7 april uitspraak.